خاورمیانه و پارادایم سایکس – پیکو

آغاز پروژه دولت-ملت سازی در خاورمیانه با طراحی قدرتهای بین المللی و استعماری وقت صورتبندی شده است.
مرزهای ترسیم شده بعد از فروپاشی امپراتوری عثمانی عمدتاً به طور مصنوعی و بدون توجه به بافت دموگرافیک آن مناطق تعيين شد، اکنون با دهەها اصرار بر تکوین این سامان سیاسی به جای مانده از میراث استعمار که در کتاب با عنوان «پارادایم سایکس-پیکو» یاد شده است، بنیانی را بنا نهاد که باعث شد اغلب دولت های برخاسته از این نظم خود به گرانیگاه بحران در خاورمیانه مبدل شوند.
کتاب حاضر می کوشد با تحلیل کنش های متقابل میان نیروهای های برآمده از پارادایم سایکس-پیکو آن را به عنوان کانون توالی بحران مورد ارزیابی قرار دهد.
از سوی دیگر، این پژوهش با بهره گیری از نظریات مطرح در علم سیاست روند کلی دولت-ملت سازی و همچنین سناریوهای احتمالی پیش رویِ نظم سیاسی خاورمیانه در عصر جدید را مورد کنکاش قرار میدهد.